Dan zouden een hele hoop kinderen, waar in het hele land geen zorg voor te vinden is een veilige basis om vanuit te groeien kunnen vinden.
Dan zou er een zorgaanbod blijven voor die kinderen wat echt een geslotenheid nodig hebben om zich veilig te kunnen voelen.
Maar dan zou de jeugdzorg+ ook in staat zijn om te hervormen naar de bedoeling waarvoor het ooit ontstaan is. Ik voel mij geroepen om een tegengeluid te geven op de stevige roep tot sluiting van de jeugdzorg+ die ontstaan is na de documentaire Jason.
Laten we wel wezen, dat er noodzaak is tot verandering, dat is een ding wat zeker is. Deze verandering probeer ik hand in hand met de jeugdzorg+ instelling Via Jeugd dan ook al twee jaar op gang te brengen. Aansluiten vanuit verbinding, inbreng van perspectief in de hulpverlening en normalisering doormiddel van een jongerencentrum op het terrein waar de jongeren net als elk ander kunnen ontmoeten, chillen groeien en bloeien.
Ik begrijp waar de hele campagne vandaan komt, maar ik ervaar hem persoonlijk als erg zwart wit. Als straathoekwerker ben ik niet alleen in de jeugdzorg+ betrokken, maar heb ik ook een heel duidelijk beeld wat er aan de voorkant van ons stelsel allemaal fout gaat.
Sterker nog, ik zou mij ernstige zorgen maken als er geen jeugdzorg+ voorziening in het hele land meer te vinden zou zijn. Neem nou mijn buurjongetje, wat op zijn 11e levensjaar al is afgewezen door laten we zeggen meer dan 20 instellingen door het hele land. Te complex, te groot risico op weglopen, niet in staat om vanuit de openheid te begeleiden. Zeggen we dan als vanzelfsprekend met zijn allen, dat we voor deze jongeren en kinderen geen plek meer willen in ons land?
Want daar waar zijn situatie uitzichtloos leek te zijn, is het juist die geslotenheid wat hem een zekere rust heeft weten te bieden. Hij kon zich veilig voelen. En vanuit die veiligheid kon hij aan zichzelf werken. Met als eindresultaat, dat hij nu wel gewoon verder kan groeien in de openheid, want de instellingen durven het weer aan met zijn allen.
Hadden die instellingen dan ongelijk dat ze het niet wilden? In sommige situaties wel, maar in sommige situaties ook niet. Ik denk oprecht dat hier daadwerkelijk eerst de geslotenheid nodig was om tot rust en vanuit daar groei te komen.
Ben ik het dan met niets eens wat er gezegd lijkt te worden in de hele anti jeugdzorg+ campagne? Jawel hoor, er moet echt iets gaan veranderen. De beheersmatige cultuur moet eruit, er moet weer gewerkt worden vanuit verbinding. Behandeling moet voorliggend gaan zijn en de jongeren moeten vooral gewoon jongere mogen zijn binnen de instelling. Om deze omslag te maken, is er ontzettend veel hard werk aan de winkel. Dat is ook de reden waarom ik vanuit mijn rol de handen in elkaar heb geslagen met ViaJeugd, om samen dat verschil te kunnen maken.
Zeker zie ik met enige regelmaat jongeren in het jongerencentrum op het terrein waarvan ik verzucht “is er nu echt niemand, maar dan ook niemand geweest die oprechte verbinding met deze knul wist te maken in het veld van jeugdhulp?” Want hier zit als je het mij vraagt nog het grootste probleem van de jeugdzorg+. Een hele grote doelgroep komt er terecht, terwijl deze er niet per definitie thuis zou horen. Kijk eens naar al die jonge ondermijners. Het jeugdstrafrecht is uitgekleed, er is weinig tot geen kennis over hoe je nu goed aansluit bij deze doelgroep vanuit de hulpverlening. Dus als het punt daar is dat we geen grip meer krijgen op deze jongeren, dan plaatsen we ze gesloten. Echter, de basis van wantrouwen bij deze jongeren is niet weg. Sterker nog, deze is alleen nog maar groter geworden. Dus de beheersmatige manier van werken blijft veelal overeind, omdat ook binnen de jeugdzorg+ de cirkel van wantrouwen tegen de systemen niet doorbroken lijkt te worden. Als we nu eens gaan zorgen dat we enerzijds met zijn allen anders gaan kijken, denken en doen in het werken met deze jongeren. Vervolgens oprecht met elkaar gaan kijken hoe we de andere jongeren, die daadwerkelijk de veiligheid van de jeugdzorg+ nodig hebben om tot groei en ontwikkeling te komen deze veiligheid op een manier kunnen aanbieden dat ze zich naast veilig ook prettig, gehoord en gezien mogen voelen.
Dan denk ik dat we verder gaan komen met elkaar dan zomaar te gaan roepen dat we de jeugdzorg+ moeten gaan sluiten. Verandering, dat is wat bittere noodzaak is. Mijns inziens krijgen we die niet door zomaar de jeugdzorg+ met het badwater weg te gaan gooien. Binnen ViaJeugd zijn we al begonnen, doen jullie mee? Ik deel graag mijn ervaringen tot op heden.
